Czy rower jest najlepszym pojazdem na trudne czasy? (2)

Pora na podsumowanie materiału opublikowanego tydzień temu, czyli próba odpowiedzi na pytanie, czy rower jest najlepszym pojazdem na ewakuację i na trudne czasy.

Tego eksperymentu się obawiałem, bo planowaliśmy jeździć po 70-80 km dziennie, a ja nigdy tyle na rowerze nie jeździłem. Ostatni mój rekord to ok. 60 km dziennie, ale ustanowiony kilkanaście lat temu. Obawiałem się więc, jak poradzą sobie moje mięśnie, stawy i kręgosłup. Obawiałem się także spania pod plandeką, która przecież nie daje stuprocentowej ochrony przed deszczem. No ale nie miałem żadnego małego namiotu, który mógłbym zabrać.

Nie bardzo przydał się czerwono-srebrny tarp odbijający ciepło Relags, jednak jestem zadowolony, że go wziąłem. Używam go zawsze pod namiotem jako dodatkowe, awaryjne ocieplenie (na sytuację, gdy śpiwór nie wystarczy). Teraz przydał się tylko raz, do ochrony przed krótkim, acz ulewnym deszczem.

Przydały się także okulary (Bolle Tracker), które chroniły głównie przed owadami i kamyczkami/piaskiem z koła jadącego przede mną roweru.

Nie użyłem Sudocremu (wziętego pod kątem obtarć) ani spodenek kolarskich z dodatkowym wypełnieniem na siedzeniu.

Do jedzenia wziąłem liofilizaty i parę innych drobiazgów, ale zakładaliśmy, że żywność będziemy dokupować na trasie. Nie planowaliśmy jedzenia wyłącznie tego, co ze sobą zabraliśmy. Tak samo zrobiliśmy z wodą.

Wziąłem ze sobą dwa źródła prądu (garnek PowerPot 5 i regulator ładowania USB do rowerowego dynama). Z prądu korzystaliśmy głównie na polach namiotowych, więc nie było potrzeby ładowania się inaczej. Garnek i tak by się za bardzo nie przydał, bo samego gotowania było nie więcej jak 15-20 minut dziennie. Regulatora do dynama w ogóle nie podłączyłem. Byłyby przydatne, gdybyśmy rzeczywiście musieli się ewakuować rowerem z miasta i nie mieli innych źródeł prądu.

Niezbyt dobrze sprawdził się ręcznik, który miałem ze sobą — szybkoschnący z mikrofibry. Dobrze sechł, ale słabo wycierał wilgoć.

Na pewno źle zorganizowałem temat zapakowania roweru. Parę rzeczy musiało jechać na bagażniku, przez co narażone były na spadanie (prawie codziennie coś mi spadało z roweru, bo nie było dość dobrze zamocowane) i zamoczenie.

Na początku to w ogóle miałem pomysł, żeby zabrać ze sobą przyczepkę rowerową i na niej wieźć cały dobytek. Teraz wydaje mi się jednak, że jeśli tylko możesz zmieścić wszytko na rowerze, to tak zrób i nie baw się w przyczepkę. Brakowało mi miejsca w sakwach i przydałyby się jeszcze sakwy z przodu. Mógłbym lepiej rozłożyć sprzęt, ale także obniżyłby się środek ciężkości roweru. Bo z sakwami i sprzętem na bagażniku strasznie chciał się przewracać.

Inną kwestią jest zapakowanie tego wszystkiego w sakwach. Wydaje mi się, że dla tego typu wycieczek czy użycia roweru w sytuacji kryzysowej, jest to rzecz kluczowa. Wszystko, co potrzebne, łatwiej mieć pod ręką, gdy tych sakw jest więcej. Przyda się też jakaś saszetka czy torba-nerka, żeby nie wozić na plecach plecaka. Ja musiałem taką pożyczyć, bo do tej pory nie widziałem potrzeby jej kupienia.

Warto też z rozmysłem zapakować apteczkę. Użyliśmy jej raz, gdy potrzebowaliśmy plastrów opatrunkowych. W padającym na głowę deszczu przekopywanie się przez zawartość apteczki, maseczkę do resuscytacji i rękawiczki, w poszukiwaniu plastrów, nie ułątwia życia. Wprawdzie warto mieć na wierzchu rzeczy, które potrzebne są w najbardziej kryzysowych sytuacjach (bo kilkanaście sekund krwawiącego skaleczenia więcej jeszcze nikogo nie zabiło), ale wydaje mi się, że można to jakoś pogodzić. Nawet mam na to już pomysł.

W ogóle nie zabrałem ze sobą żadnej latarki. To trochę przypadek, bo planowałem wziąć tę, którą mam w zestawie EDC (tu jest film o tym zestawie), ale w końcu zapomniałem ją spakować. Nie było to kłopotliwe, bo mam w obydwu telefonach taką funkcję. Wziąłem ze sobą nie tylko smartfon, lecz także drugi telefon, Samsung Solid.

Jacek miał zabrać ze sobą sprzęt do naprawiania roweru, a ja sprzęt do gotowania. Wziąłem także talerze i plastikowe sztućce oraz bardzo fajny składany kubek Fold-a-cup.

Trochę martwiłem się, czy wystarczy mi gazu w 230-gramowym kartuszu, dlatego przejeżdżając przez Amsterdam wstąpiliśmy do sklepu kupić drugi, 450-gramowy. Ostatecznie nie było takiej potrzeby, ale szykując się na ewakuację rowerem, zwłaszcza w zimnej części roku, wolałbym mieć dwa kartusze, niż jeden. Albo przynajmniej jeden większy. Pamiętajmy, że gotowanie wody to metoda nie tylko na uzyskanie ciepłego napoju lub posiłku, lecz także jedna z najlepszych metod jej dezynfekcji.

Plandeka (Płachta Biwakowa TARP FRESH QUECHUA z Decathlonu) się sprawdziła, bo pogoda nie była bardzo zła. Gdybym miał, wziąłbym ze sobą jakiś mały namiot typu “norka”. W końcu w namiocie w zasadzie tylko spałem, albo czekałem rano, aż deszcz minie. Z drugiej strony, uciekając z rodziną, lepiej mieć większy namiot, w którym można nie tylko spać, lecz także na przykład schronić się na kilka godzin w ciągu dnia przed wiatrem i w spokoju ugotować posiłek.

Na pewno nie miałem dobrego ubrania na deszcz. Wziąłem tylko taką małą kurteczkę przeciwdeszczową, która jednak niespecjalnie przepuszcza parę wodą od spodu. Ona się do jazdy na rowerze w deszczu nie nadaje, bo człowiek i tak robi się mokry. W sumie nie ma chyba dobrego rozwiązania tego problemu. Jeśli macie jakieś przetestowane rozwiązanie, dajcie koniecznie znać w komentarzach.

Brakowało mi taśmy klejącej. Takiej porządnej power tape, czy duct tape. Mógłbym nią zrobić zaimprowizowane ochraniacze na buty i nie zmoczyć ich doszczętnie podczas ulewy. Mógłbym w razie potrzeby jakoś poprawić nią schronienie z plandeki, gdyby zagrażał nam duży deszcz. Nie trzeba brać całej rolki, można ją przecież przewinąć w mały, zgrabny rulonik.

Tylko, że ja tu cały czas mówię o tej wycieczce! A gdyby trzeba było naprawdę się ewakuować z miasta, dobrze byłoby mieć ze sobą także żywność i wodę na cały ten dystans, prawda? A to przecież robi się bardzo duży ciężar.

To teraz wnioski. To trochę śmieszne, ale cały ten wyjazd tylko utwierdził mnie w przekonaniu, które miałem… od zawsze. I Wy pewnie też.

W moim odczuciu rower nie jest najlepszym pojazdem na trudne czasy. Nie wyobrażam sobie, że 4-5-osobowa rodzina, mająca pod opieką babcię i psa, będzie się z miasta ewakuować rowerem. Warto sobie taki eksperyment zrobić.