Mój najgorszy zakup na trudne czasy

W dzisiejszym materiale opowiem o czymś, co kupiłem pod kątem trudnych czasów i co później okazało się bardzo złym pomysłem.

Zgodnie z filozofią nowoczesnego survivalu kupiłem sobie coś, co miało mi służyć na co dzień do rekreacji (choć oczywiście nie codziennie), a w sytuacji awaryjnej zaspokoić jedną z najważniejszych moich potrzeb.

Mianowicie chodzi o to, że kupiłem sobie samochód na trudne czasy.

Podcast: Play in new window | Download

Kupiłem sobie fantastyczny samochód, o którym sądziłem, że będzie świetnym rozwiązaniem na sytuacje awaryjne. Dziś, będąc ponad pół roku po sprzedaniu tego samochodu, mogę z czystym sumieniem podsumować, jak bardzo zły to był pomysł.

Przy różnych okazjach wspominałem, że to najprawdopodobniej samochodem właśnie będę się ewakuował z Warszawy, gdzie mieszkam. Mam rodzinę, mam sporo rzeczy do zabrania, spodziewam się, że będę potrzebował i chciał się ewakuować właśnie samochodem. Ucieczka z miasta samochodem będzie po prostu szybsza, wygodniejsza i bezpieczniejsza no i umożliwi mi zabranie dużo większej ilości sprzętu.

I to nie jest tak, że nie miałem żadnego samochodu, bo miałem wcześniej już zwykłą osobówkę. W mojej historii miałem w ogóle sporo dziwnych samochodów, bo zaczynałem od malucha (fiata 126p) kupionego chyba w 2003 r., przez samochód kempingowy i smarta. I mając trochę doświadczenia z samochodami (nie mogę powiedzieć, żebym miał dużo wiedzy na ich temat) sądziłem, że najlepszym pojazdem na trudne czasy będzie jakiś kołowy transporter opancerzony: BRDM-2 albo SKOT.

Ponieważ tego typu pojazd był bardzo odległy od moich możliwości finansowych szukałem dalej. Drugim kierunkiem moich poszukiwań był samochód terenowy. Ale nie pierwszy z brzegu samochód z napędem 4×4, jakieś audi czy golf, tylko konkretny: pickup z podwójną, pełnowymiarową kabiną. By móc wozić rodzinę i jednocześnie na pace różne rzeczy (drewno, beczkę z wodą, czy nawet generator gazu drzewnego).

No i to oczywiście bardzo mocno ogranicza wybór, bo takich pickupów jest garstka modeli na polskim rynku.

Gdy się więc dowiedziałem, że do kupienia jest SsangYong Musso Sports, to pomyślałem, że to idealny samochód dla mnie, bo:

• to ten sam koncern co samochody marki Daewoo,
• ma dobry silnik na licencji mercedesa (OM 602.662.910, 2.9 litra z turbodoładowaniem i intercoolerem),
• ma odłączany napęd 4×4 i reduktor,
• napęd da się włączyć podczas jazdy, bez wychodzenia z samochodu.

Pierwsze problemy

Pierwszy pojawił się przy pierwszym dalszym wyjeździe, praktycznie zaraz (kilka tygodni) po kupieniu samochodu. Okazało się bowiem, przy próbie wyjechania z oblodzonego parkingu, że czteronapęd nie działa i musiał mnie wyciągać z niego gość jakąś zwykłą osobówką (który miał przyczepność na asfalcie).

I to jest dość powszechny problem w przypadku samochodów z napędem 4×4, bo o ile działanie napędu jako takiego sprawdzić łatwo (samochód jedzie, albo nie jedzie), o tyle nie sposób ustalić, czy napędzane są wszystkie koła. W tym celu trzeba albo zerwać przyczepność wszystkich kół, albo podnieść cały samochód.

I to zostało naprawione poprzez zamontowanie w piastach kół sprzęgiełek, które się ręcznie przełączało. To rozwiązanie jest dużo odporniejsze na usterki, ale z drugiej strony wymaga zatrzymania samochodu i wyjścia z niego.

Terenówka na co dzień

Dość szybko okazało się też, że ten samochód nie bardzo pasuje do mojego codziennego życia. Do pracy nim nie jeździłem, bo palił znacznie więcej, niż osobówka. Zresztą i tak poruszałem się ówcześnie do pracy głównie komunikacją publiczną.

W trasie i tak samochód palił o połowę więcej, niż osobówka. I w zasadzie traktowałem go i tak tylko jako samochód na wyjazdy weekendowe czy wakacyjne. To nie jest złe, pod warunkiem, że one się zdarzają w miarę często. Bo jak się samochodem nie jeździ, to on się psuje.

Duża awaria

O tym przekonałem się dość szybko, gdy któregoś dnia miałem po pracy jechać na spotkanie do centrum Warszawy. Ruszając ze świateł usłyszałem dziwny dźwięk spod maski, ni to wybuch, ni to łomot, a potem już nie mogłem silnika odpalić ani ruszyć. Na całe szczęście samochód zatrzymał się w takim miejscu, że nie blokowałem za bardzo ruchu, bo akurat przejeżdżałem przez spore skrzyżowanie. Poczekałem na lawetę i zaholowaliśmy go z powrotem na parking pod biurem.

Sporo trwało nim udało mi się go naprawić. Czy może raczej, zorganizować naprawę, w pierwszej kolejności — znaleźć odpowiedniego mechanika. Także częściowo dlatego, że już się na samochód trochę obraziłem. Ostatecznie okazało się, że urwała się rolka od paska rozrządu, przez co w jednym cylindrze tłok zderzył się z zaworami i silnik wymagał poważnego remontu, za który zapłaciłem jakieś 5 czy 6 tysięcy złotych.

I w tym momencie moje wyobrażenia o tym, że ten silnik jest rzeczywiście dobry, wzięły w łeb. Choć całkiem prawdopodobnie do awarii by nie doszło, gdybym samochodem po prostu częściej jeździł.

Ostatecznie po naprawie samochodu zabrałem go do domu i prawie nim już nie jeździłem. Jakiś czas później okazało się na przykład, że coś gwiżdże w turbinie.

I to był moment, gdy przekonałem się, że

To nie był samochód dla mnie

Ja się na samochodach nie znam. Dla mnie samochód powinien być na tyle niezawodny i bezobsługowy, że przychodzę, przekręcam kluczyk i jadę.

Nie mam zaplecza, by samochód naprawiać czy samodzielnie modyfikować. Nie mam garażu (choć na kilka lat udało mi się go od miasta wynająć), narzędzi, ale przede wszystkim wiedzy i umiejętności, żeby się za to brać. W maluchu jeszcze kilka rzeczy potrafiłem zrobić, ale raczej to były drobne rzeczy.

I dlatego uznałem, że samochód trzeba sprzedać.

Wnioski

Uważam, że to był mój najgorszy, najgłupszy zakup na trudne czasy, który kiedykolwiek poczyniłem. Straciłem przez to grube kilka tysięcy złotych, na naprawy, na nowe opony (oryginalnie były jakieś zimówki, a kupiłem ładne opony AT), wreszcie też trzeba policzyć jego stratę wartości.

Najlepszy samochód na trudne czasy to samochód sprawny. Samochód niesprawny nadaje się co najwyżej na zaimprowizowane schronienie, albo na urządzenie w nim kurnika.

Liczyłem, że terenówką będzie mi się łatwiej ewakuować się z Warszawy. Ale i tak nie można zakładać, że uda się nią przejechać przez szczere pole, bo samochód terenowy unieruchomi pierwszy z brzegu rów melioracyjny.

Dlatego nie nastawiaj się, że samochód z napędem 4×4 rozwiąże wszystkie Twoje problemy w zakresie ewakuacji. Moja strategia ewakuacji trochę się zmieniła na przestrzeni lat i w tej chwili liczę się z tym, że jeśli nie będę mógł uciekać samochodem, użyję roweru. A jeśli wyjadę z miasta samochodem i utknę gdzieś na trasie, dalej kontynuować będę ją piechotą.

Może kiedyś jeszcze będzie mnie stać, by kupić porządny samochód z napędem 4×4, nowy, prosto z salonu. 🙂