Przeżyć wojnę atomową

Wrobel.Cwirek pisze:

Ciekawa książka (no ja wiem, że o s-f… ale)
„Apokalipsa według Pana Jana” – Robert J. Szmidt

Kontynuacja opowiadania Ognie w ruinach Wrocław trzy lata po wyniszczającej wojnie nuklearnej. Kilka tygodni po śmierci pierwszych emisariuszy, do miasta rządzonego żelazną ręką Burmistrza Sobieszczuka wyruszają pancerne kolumny z Bastionu.

Tym razem jednak, na Rynku, w cieniu ruin Ratusza, doborowe oddziały żołnierzy stają przed tłumem chorych, wynędzniałych ofiar atomowej pożogi. Rozpoczyna się podstępna gra, której stawką będzie władza, albo śmierć dla przywódców jednej ze stron. Ale ta rozgrywka to dopiero początek szalonego planu odtworzenia potężnego państwa na zgliszczach Europy. Utopia realizowana przez pozbawionego skrupułów człowieka, staje się jednak rzeczywistością. Krok po kroku, dowodzone przez Pana Jana oddziały rozszerzają granice najpotężniejszego miasta-państwa. Nadrzędnym celem Burmistrza jest podbicie wszystkich ziem; od Bałtyku, po zamieniony w szklaną pustynię Śląsk. Na drodze do realizacji ambitnego planu stanie mu odradzająca się, niezależna Wielkopolska, ale i inny, kto wie, czy nie groźniejszy przeciwnik…

godot pisze:

Z bombami walizkowymi to jest mit.
Ktoś pofantazjowała, nie da się zamknąć bomby atomowej w walizce, chyba że to ma być „brudna bomba”.
Te na szczęście mają mniejszy zasięg i nieporównanie mniejsza moc rażenia.
Z przykładu Hiroszimy i Nagasaki widać, że da się przeżyć.

Bujdą też jest straszenie „atomową zimą”. Wulkany są większym zagrożeniem, a nie wywoływały na dłużej takich skutków, chyba że superwulkany, te mogą coś takiego spowodować..

Jakub pisze:

Polecam obejrzeć film Threads z 1984 r. Daje do myślenia. Myślę, że powinniśmy nie tylko zbierać zapasy, ale także informacje. To co się dzieje wokół nas. Widzę że niektórzy się pocieszają że na terenie Polski nie ma strategicznych celów. Proponuje zapoznać się z historią, naszego kraju, i jego położeniem geograficznym i geopolitycznym, a na koniec przeczytać o planach jaki mieli sowieci co do naszego kraju, a które ujawnił płk.Kukliński. Powiedział by ktoś że od tamtego czasu się wiele zmieniło! Hmmm chyba nie. Ponieważ jesteśmy dalej tam gdzie byliśmy, bomby atomowe dalej są, a my tylko zmieniliśmy stronę i ewentualnie możemy dostać łupnia ze wschodu a nie zachodu… jak nie z dwóch stron. Tak się składa że dalej jesteśmy Państwem, w nomenklaturze sowieckiej „satelickim” tylko w innym systemie. I dalej stanowimy zewnętrzna granicę, akurat teraz dla NATO. Gdzie w razie wojny konwencjonalnej będą koncentrować się jednostki sojuszu, albo do obrony albo do ataku, jak kto woli. Nie zmienia to faktu że tam będą i będą celem. Wyśmienity plan, na pewno lepiej się bić na cudzej ziemi niż na swojej i sojusznicy w razie czego na pewno nam pomogą, o tak! Byle z daleka od własnych granic. Ale ale, zacząłem od tego że trzeba zbierać informacje jakie do nas docierają i starać się coś z tego wywnioskować. Osobiście podchodzę z rezerwą do informacji, typu „jesteśmy bezpieczni, nic nam nie grozi” To już powinno wzbudzać podejrzenia ponieważ uspokaja się ludzi przed jakimś realnym niebezpieczeństwem, a nie gdy nic się nie dzieje. Druga sprawa to, zachowania służb. Jeśli ktoś ma znajomych w wojsku, policji, służbach, niech pyta „co tam Panie ciekawego w robocie”. A nuż może jakiś sygnał wypłynie, np że są ćwiczone jakieś procedury kryzysowe, że właśnie odgracili jakiś schron przeciwatomowy 😉 Wojna nie zacznie się z dnia na dzień. Najpierw buduje się jakiś konflikt a rozwiązania typu bomba atomowa to ostateczność. Ale lepiej nie kopać ziemianki jak zawyją syreny.
Zachęcam do dyskusji, czy wyznaczyć sobie jakiś deadline, jakiś splot zdarzeń, które skłonią was do wejścia do tej przysłowiowej ziemianki czy czekać aż zawyją syreny ?